Postacie wokół fresków


1. Oddzielenie światła od ciemności.

Noc, poranek, dzień, wieczór.

Noc jest obok poranka, dzień obok wieczora. Noc naprzeciw dnia, poranek naprzeciw wieczora.

Ks. Rodzaju 1,1-5 – tł. Jakub Wujek

Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była pusta i próżna: i ciemności były nad głębokością: a Duch Boży unaszał się nad wodami. I rzekł Bóg: Niech się stanie światłość: i stała się światłość. I ujrzał Bóg światłość że była dobra: i przedzielił światłość od ciemności, I nazwał światłość Dniem, a ciemność Nocą. I stał się wieczór i zaranek, dzień jeden.

  • odbieramy świat za pomocą zmysłów
  • to czego nie widzimy budzi w nas lęk
  • woda jest czymś ciemnym i złym
  • światłość stała się w czasie wypowiadania słów „Niech się stanie światłość”
  • odbieramy teraz świat dodatkowym zmysłem - wzrokiem
  • to co widzimy jest dobrem
  • nazwanie światłości dniem, a ciemności nocą powoduje, że już nie boimy się ciemności
  • nazwanie pory dnia i nocy powoduje, że kładąc się spać czekamy na PORANEK.

NOC


1:5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.
1:14 A potem Bóg rzekł: Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata;
1:16 Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy.
1:18 aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre.

  • wtula się
  • zamknięty i otwarty układ ciała
  • opaska a głowie
  • niepokój – pierwsza noc/nie wiadoma
  • obejmuje
  • intrygująca
  • nie panujemy nad wszystkim 


PORANEK

1:5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.
1:8 Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi.
1:13 I tak upłynął wieczór i poranek– dzień trzeci.
1:19 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.
1:23 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty.
1:31 A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty

  • zrzuca z siebie szaty
  • dynamiczny układ nóg
  • przeciąganie
  • rozprostowywanie kości
  • przebudzenie
  • błogi wyraz twarzy
  • lenistwo
  • poranek zapowiada dzień
  • tajemniczy
  • jest pierwszym porankiem
  • nie wie co go spotka,/przygotowany na wszystko
  • jest momentem tuż po obudzeniu
  • rozprostowuje kręgosłup
  • tors równoległy

WIECZÓR


1:5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.
1:8 Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi.
1:13 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci.
1:19 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.
1:23 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty.
1:31 A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.

  • ma opaskę na głowie
  • tors równoległy
  • twarz z profilu
  • spokój i błogość – podobnie jak poranek
  • zastanawia się na dniem

DZIEŃ


1:5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.
1:8 Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi.
1:13 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci.
1:14 A potem Bóg rzekł: Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata;
1:19 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.
1:23 I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty.
1:31 A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.
2:3 Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając

  • patrzy pod nogi
  • zgina rozprostowany kręgosłup
  • muskulatura napięta
  • dźwiganie ciężaru
  • walka z ciężarem
  • zapracowanie
  • zamknięty i otwarty układ ciała
  • bez kontaktu/podglądanie
  • zostaje sam na sam ze swoją pracą
  • poranek i dzień patrzą w tym samym kierunku


2. Oddzielenie wód pod sklepieniem od wód nad sklepieniem.

Ziemia, ogień, woda, powietrze.

Ziemia jest obok ognia, woda obok powietrza. Ziemia naprzeciw wody, ogień naprzeciw powietrza.

Ks. Rodzaju 1,6-10 – tł. Jakub Wujek

I rzekł Bóg: Niech się stanie utwierdzenie między wodami, a niech przedzieli wody od wód.
I uczynił Bóg utwierdzenie, przedzielił wody, które były pod utwierdzeniem, od tych które były nad utwierdzeniem. I stało się tak. I nazwał Bóg utwierdzenie Niebem. I był wieczór i zaranek, dzień wtóry. Potem rzekł Bóg: Niech się zbiorą wody, które są pod niebem, na jedno miejsce: a niech się ukaże sucha. I stało się tak. I nazwał Bóg suchą, Ziemią: a zebranie wód przezwał Morzem. I widział Bóg, że było dobre.

POWIETRZE



W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "powietrze"

  • ciało skręcone
  • twarz z profilu
  • patrzy na wodę
  • patrzy z zastanowieniem
  • twarz smutna, trochę wystraszona
  • na głowie i w ogół ciała ma zwiewną tkaninę
  • jedna stopą bawi się tkaniną/oplata
  • wygląda jakby obawiało się się wody, jakby czuło się zagrożone
  • ciało odwraca się od wody, ale twarz jeszcze z ciekawości spogląda na wodę
  • ułożenie nóg wstydliwe
  • delikatność
  • zwiewność
  • bojaźliwość
  • spokój

OGIEŃ


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "ogień"

  • twarz z profilu
  • odprawianie modłów
  • usta wypowiadają jakieś zaklęcia
  • twarz jest rozpalona
  • zahacza o głowę wstęgę
  • chce nastraszyć
  • taniec ognia
  • uchwycony w ruchu
  • lewa noga jakby uchwycona w trakcie zakładania noga na nogę lub wykonująca jakiś taneczny ruch
  • czary mary
  • strach w twarzy, zło
  • jest swobodny i rozluźniony

WODA


1:2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.
1:6 A potem Bóg rzekł: Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj oddzieli ono jedne wody od drugich!
1:7 Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało,
1:10 Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg, widząc, że były dobre,

  • zostaje oddzielona od lądu (ziemi)
  • zostaje też oddzielona jedna woda od drugiej
  • woda ma się zebrać drugiego dnia w jedno miejsce
  • woda ma odsłonić ziemie
  • jest w ciągłym ruchu
  • po odsłonięciu zostaje nazwana morzem (znowu coś zostaje uporządkowane)
  • czwartego dnia w wodzie zaczynają żyć zwierzęta (wielkie potwory morskie)
  • postać widziana z profilu
  • patrzy na nas jednym okiem
  • naj bardziej muskularna spośród czterech
  • uchwycona w ruchu
  • oderwana
  • odsłania coś
  • prawa noga gdzies schowana
  • lewa ręka podparta
  • prawa ręka uniesiona, palec dziwnie zgięty
  • włosy jakby zawiane od wiatru, jakby wiatr wiał zza postaci
  • wyraz twarzy - jakby zabrakło mu powietrza, jakby właśnie
  • wynurzył się z wody
  • postać bardzo dynamiczna
  • budząca niepokój
  • mięśnie napięte
  • wystraszona

ZIEMIA


1:2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad
powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.

1:11 rzekł: Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona. I tak się stało.

1:12 Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre.

1:24 Potem Bóg rzekł: Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów! I stało się tak.

  • zostaje odsłonięta przez wodę
  • napełnia się zielonymi roślinami i drzewami
  • ziemia jest matką, rodzi żywe istoty
  • została na czymś przyłapana
  • jest zaskoczona
  • wzrok skierowany na widza
  • ciało z profilu, twarz z półprofilu
  • postać przykuca
  • okrywa się czymś, chowa się do czegoś
  • lub wychodzi, wyłania się z czegoś
  • włosy rozczochrane
  • wzbudza sympatię
  • twarz przypomina twarz dzikiego zwierzęcia

3. Stworzenie świata - Stworzenie kobiety z żebra Adama

Sprawiedliwość, męstwo, mądrość, roztropność.

Sprawiedliwość obok męstwa, mądrość jest obok roztropności. Sprawiedliwość naprzeciw mądrości, męstwo naprzeciw roztropności.


Ks. Rodzaju 1,26-31 – tł. Jakub Wujek

I rzekł: Uczyńmy człowieka na wyobrażenie i podobieństwo nasze: a niech przełożony będzie rybom morskim, i ptastwu powietrznemu, i bestjom, i wszystkiej ziemi, i nad wszelkim płazem, który się płaza po ziemi.
I stworzył Bóg człowieka na wyobrażenie swoje: na wyobrażenie Boże stworzył go: mężczyznę i białągłowę stworzył je.
I błogosławił im Bóg, i rzekł: Rośćcie i mnóżcie się, i napełniajcie ziemię, a czyńcie ją sobie poddaną: i panujcie nad rybami morskimi, i nad ptastwem powietrznem, i nadewszemi zwierzęty, które się ruchają na ziemi.
I rzekł Bóg: Oto dałem wam wszelkie ziele rodzące nasienie na ziemi, i wszystkie drzewa, które same w sobie mają nasienie rodzaju swego, aby wam były na pokarm.
I wszystkim zwierzętom ziemnym, i wszystkiemu ptastwu powietrznemu, i wszemu co się rusza na ziemi, i w czemkolwiek jest dusza żywiąca, aby miały co jeść, I stało się tak.
I widział Bóg wszystkie rzeczy, które był uczynił: i były bardzo dobre. I stał się wieczór i zaranek, dzień szósty.

Ks. Rodzaju 2,18-25 – tł. Jakub Wujek

Rzekł też Pan Bóg: Nie dobrze być człowiekowi samemu: uczyńmy mu pomoc jemu podobną.
Utworzywszy tedy Pan Bóg z ziemie wszelkie zwierzęta ziemne, i wszelkie ptastwo powietrzne, przywiódł je do Adama, wszystko bowiem co nazwał Adam duszę żywiącą, to jest imię jego.
I nazwał Adam imionmi ich wszystkie zwierzęta, i wszystko ptastwo powietrzne, i wszystkie bestje ziemne: Lecz Adamowi nie najdował się pomocnik podobny jemu.
Przepuścił tedy Pan Bóg twardy sen na Adama: a gdy zasnął, wyjął jedno żebro z niego, i napełnił ciałem miasto niego.
I zbudował Pan Bóg z żebra, które wyjął z Adama, białągłowę, i przywiódł ją do Adama.
I rzekł Adam: To teraz kość z kości moich, i ciało z ciała mego: tę będą zwać Mężyną, bo z męża wzięta jest.
Przetoż opuści człowiek ojca swego i matkę, a przyłączy się do żony swej, i będą dwoje w jednem ciele.
A byli oboje nadzy, to jest, Adam i żona jego, a nie wstydzili się.

I. Cnoty ludzkie /Katechizm Kościoła Katolickiego/

1804 Cnoty ludzkie są trwałymi postawami, stałymi dyspozycjami, habitualnymi przymiotami umysłu i woli, które regulują nasze czyny, porządkują nasze uczucia i kierują naszym postępowaniem zgodnie z rozumem i wiarą. Zapewniają one łatwość, pewność i radość w prowadzeniu życia moralnie dobrego. Człowiek cnotliwy to ten, który dobrowolnie czyni dobro. Cnoty moralne zdobywa się wysiłkami człowieka. Są one owocami i zalążkami czynów moralnie dobrych; uzdalniają one wszystkie władze człowieka, by doszedł do zjednoczenia z miłością Bożą.
Cnoty kardynalne
1805 Cztery cnoty odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami "kardynalnymi"; wszystkie inne grupują się wokół nich. Są nimi: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie. "I jeśli kto miłuje sprawiedliwość - jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa" (Mdr 8, 7). Cnoty te - pod innymi nazwami - są wychwalane w wielu miejscach Pisma świętego.
1806 Roztropność jest cnotą, która uzdalnia rozum praktyczny do rozeznawania w każdej okoliczności naszego prawdziwego dobra i do wyboru właściwych środków do jego pełnienia. "Człowiek rozumny na kroki swe zważa" (Prz 14, 15). "Bądźcie... roztropni i trzeźwi, abyście się mogli modlić" (1 P 4, 7). Roztropność jest "prawą zasadą działania", jak za Arystotelesem pisze św. Tomasz 61 . Nie należy jej mylić ani z nieśmiałością czy strachem, ani z dwulicowością czy udawaniem. Jest nazywana auriga virtutum: kieruje ona innymi cnotami, wskazując im zasadę i miarę. Roztropność kieruje bezpośrednio sądem sumienia. Człowiek roztropny decyduje o swoim postępowaniu i porządkuje je, kierując się tym sądem. Dzięki tej cnocie bezbłędnie stosujemy zasady moralne do poszczególnych przypadków i przezwyciężamy wątpliwości odnośnie do dobra, które należy czynić, i zła, którego należy unikać.
1807 Sprawiedliwość jest cnotą moralną, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. Sprawiedliwość w stosunku do Boga nazywana jest "cnotą religijności". W stosunku do ludzi uzdalnia ona do poszanowania praw każdego i do wprowadzania w stosunkach ludzkich harmonii, która sprzyja bezstronności względem osób i dobra wspólnego. Człowiek sprawiedliwy, często wspominany w Piśmie świętym, wyróżnia się stałą uczciwością swoich myśli i prawością swojego postępowania w stosunku do bliźniego. "Nie będziesz stronniczym na korzyść ubogiego, ani nie będziesz miał względów dla bogatego. Sprawiedliwie będziesz sądził bliźniego" (Kpł 19,15). "Panowie, oddawajcie niewolnikom to, co sprawiedliwe i słuszne, świadomi tego, że i wy macie Pana w niebie" (Kol 4, 1).
1808 Męstwo jest cnotą moralną, która zapewnia wytrwałość w trudnościach i stałość w dążeniu do dobra. Umacnia decyzję opierania się pokusom i przezwyciężania przeszkód w życiu moralnym. Cnota męstwa uzdalnia do przezwyciężania strachu, nawet strachu przed śmiercią, do stawienia czoła próbom i prześladowaniom. Uzdalnia nawet do wyrzeczenia i do ofiary z życia w obronie słusznej sprawy. "Pan, moja moc i pieśń" (Ps 118, 14). "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat!" (J 16, 33).
1809 Umiarkowanie jest cnotą moralną, która pozwala opanować dążenie do przyjemności i zapewnia równowagę w używaniu dóbr stworzonych. Zapewnia panowanie woli nad popędami i utrzymuje pragnienia w granicach uczciwości. Osoba umiarkowana kieruje do dobra swoje pożądania zmysłowe, zachowuje zdrową dyskrecję i "nie daje się uwieść... by iść za zachciankami swego serca" (Syr 5, 2) 62 . Umiarkowanie jest często wychwalane w Starym Testamencie: "Nie idź za twymi namiętnościami: powstrzymaj się od pożądań!" (Syr 18, 30). W Nowym Testamencie jest ono nazywane "skromnością" lub "prostotą". Powinniśmy żyć na tym świecie "rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie" (Tt 2, 12).
Żyć dobrze to nic innego jak miłować Boga całym sercem, całą duszą i całym umysłem. Dla Niego zachowuje człowiek nienaruszoną miłość (dzięki umiarkowaniu), której żadne nieszczęście nie złamie (dzięki męstwu), która posłuszna jest jedynie Bogu samemu (dzięki sprawiedliwości), która czuwa nad rozeznaniem wszystkiego, by nie dać się zaskoczyć przez podstęp i kłamstwo (dzięki roztropności).

ROZTROPNOŚĆ


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "roztropność"

  • skupiony
  • patrzy na istotne sprawy
  • pokora - widzenie siebie takim jakim się jest
  • ostrożność
  • podejmowanie słusznych decyzji
  • świadomy swojej wartości
  • korzystający ze swojej wiedzy
  • w sposób właściwy
  • poważny i mądry wyraz twarzy
  • zamyślony
  • przytrzymuje wstęgę obiema rękami

MĄDROŚĆ


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "mądrość"

  • umiarkowanie
  • powstrzymywanie się
  • sterowanie pewnymi rzeczami
  • nie reaguje impulsywnie
  • słuszność działań, decyzji
  • posiadanie obszernej wiedzy i umiejętność korzystania z niej
  • panowanie nad sobą
  • mądrość- zdobywana i uzależniona od czasu
  • mądrość- rośnie
  • patrzy na roztropność
  • dwoma rękami podtrzymuje wstęgę
  • w spojrzeniu jest jakieś
  • pouczenie, jakaś przestroga
  • usta rozchylone, być może wypowiada jakieś słowo
  • do roztropności.

SPRAWIEDLIWOŚĆ


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "sprawiedliwość"

  • coś mi się należy
  • przynależne rzeczy, które trzeba oddać
  • "nie będę krzyczał na Ciebie bo jesteś dzieckiem Boga"
  • uczciwość
  • każdemu człowiekowi należy się to samo
  • ocenianie innych tak samo jak oceniamy siebie
  • narażanie siebie dla dobra innych
  • zasłużenie na nagrodę
  • przepaska na głowie
  • to na czym siedzi ma swoją kontynuacje za plecami, opiera się o coś (skojarzenie z grzybem)
  • pozycja ciała otwarta
  • odwrócona jednak od męstwa
  • tak jakby istniała sama dla siebie
  • zamyślona, zagłębiona w jakimś innym świecie
  • nie realna, smutna
  • tęskniąca za czymś, jakby w tym momencie chciała być gdzie indziej.

MĘSTWO


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "męstwo"

  • odwaga
  • dzielność
  • męstwo podbudowane miłością
  • płynięcie pod prąd
  • głęboko ukryta w człowieku
  • sprzeciwianie się w słusznej sprawie
  • stawanie w obronnie innych, słabszych
  • stawianie czoła trudnym wyzwaniom
  • działanie impulsywne
  • działania wymagające dużej odwagi
  • na głowie i na plecach okryte tkaniną
  • odwraca się od czegoś co jest z jej lewej strony
  • jest wystraszone jak małe dziecko, które się czegoś bardzo boi i kurczowo trzyma sie sukienki swojej mamy, z nadzieją, że to ją uchroni
  • chroniące czegoś bardzo cennego, "nie oddam za żadne skarby".


4. Stworzenie świata - Ofiara Noego po potopie

Sangwinik, choleryk, flegmatyk, melancholik.

Sangwinik obok choleryka, flegmatyk jest obok melancholika. Sangwinik naprzeciw flegmatyka, choleryk naprzeciw melancholika.

Ks. Rodzaju 8,20-22, 9,2-17 – tł. Jakub Wujek

I zbudował Noe ołtarz Panu: a wziąwszy z każdego bydła i ptastwa czystego, ofiarował całopalenia na ołtarzu. I zawoniał Pan wonność wdzięczności i rzekł. Żadną miarą więcej nie będę przeklinał ziemie dla ludzi: zmysł bowiem i myśl serca człowieczego skłonne są do: złego od młodzieństwa swego: przetoż też nie pobiję więcej wszystkiej dusze żyjącej jakom uczynił. Po wszystkie dni ziemie siew i żniwo, zimno i gorąco, lato i zima, noc i dzień nie ustaną. I błogosławił Bóg Noego I syny jego, i rzekł do nich: Rośćcie i mnóżcie się a napełniajcie ziemię. A strach wasz i drżenie niechaj będzie nad wszelkiem zwierzęciem ziemnem, i nadewszem ptastwem powietrznem, ze wszystkiemi które się ruszają na ziemi: wszystkie ryby morskie ręce waszej podane są.
A wszystko, co się rusza i żywie, będzie wam na pokarm: jako jarzyny zielone dałem wam wszystko.
Wyjąwszy że mięsa ze krwią jeść nie będziecie. Abowiem krwie dusz waszych będę szukał z ręki wszelkich bestyi: i z ręki człowieczej z ręki męża i brata jego będę szukał dusze człowieczej. Ktobykolwiek wylał krew człowieczą, będzie wylana krew jego: bo na obraz Boży uczynion jest człowiek. A wy rośćcie i mnóżcie się, a wnidźcie na ziemię i napełniajcie ją.
To też mówił Bóg do Noego i do synów jego z nim:
Oto ja postanowię przymierze moje z wami i z nasieniem waszem po was. I z każdą duszą żywiącą, która jest z wami, tak w ptastwie jako i w bydle i we wszelkiem zwierzęciu ziemnem, które wyszły z korabiu, i ze wszystkiemi bestyami ziemie. Postanowię przymierze moje z wami, i żadną miarą więcej nie będzie zagubione wszelkie ciało wodami potopu: ani więcej będzie potop pustoszący ziemię. I rzekł Bóg: To znak przymierza, który daję między mną i wami, i do wszelkiej dusze żywiącej, która jest z wami na rodzaje wieczne: Łuk mój położę na obłokach, i będzie znakiem przymierza między mną a między ziemią. A gdy okryję obłokami, niebo, ukaże się łuk mój ma obłokach, I wspomnię na przymierze moje z wami i ze wszelką duszą żywiącą, która ciało obżywia: i nie będą więcej wody potopu ku wygładzeniu wszelkiego ciała. I będzie łuk na obłokach i ujrzę ji, i wspomnię na przymierze wieczne, które się postanowiło między Bogiem, a między wszelką duszą żywiącą każdego ciała które jest na ziemi. I rzekł Bóg do Noego: Ten będzie znak przymierza, którem postanowił między mną a wszelkiem ciałem na ziemi.


MELANCHOLIK


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "melancholik"

  • zamyślony, rozmarzony
  • to o czym myśli powoduje uczucie smutku
  • nostalgia, przygnębienie
  • wystraszony
  • przygnębiony
  • słaby psychicznie
  • uczuciowy
  • wrażliwy, łatwo go zranić
  • skupiony na sobie
  • mały kontakt z rzeczywistością
  • poczucie krzywdy
  • ciało poskręcane
  • wzrok skierowany na coś konkretnego
  • bezradność
  • opaska na głowie

FLEGMATYK


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "flegmatyk"

  • nigdzie mu się nie śpieszy
  • powolne ruchy ciała
  • leniwy
  • ospały
  • cichy
  • niekonkretny
  • rozpieszczony
  • zadowolony z siebie
  • łagodny
  • cierpliwy
  • zrównoważony
  • spokojny wyraz twarzy, zadowolony
  • przeciwieństwo samopoczucia melancholika
  • ciało otwarte, zasłaniające narządy płciowe

SANGWINIK


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "sangwinik"

  • zaskakujący, szalony
  • spontaniczny
  • tryskający energią
  • próbuje zabawić, rozśmieszyć choleryka
  • lubi zabawę i towarzystwo
  • dominuje nad cholerykiem
  • radosny
  • zatrzymany w ruchu, owija się piórami
  • rozczochrane włosy z opaską
  • być może żartuje sobie z choleryka, naśmiewa się
  • otwarty układ ciała
  • nieszczery wyraz twarzy, chytry

CHOLERYK


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "choleryk"

  • oburzony zachowaniem sangwinika
  • cisza przed burzą
  • denerwuje go sangwinik
  • nie ma cierpliwości
  • wybuchowy
  • wszystko go denerwuje
  • wiecznie niezadowolony
  • furiat, agresywny
  • szybko się denerwuje
  • nieszczęśliwy
  • najbardziej szkodzi sam sobie
  • działa impulsywnie
  • najpierw robi a potem myśli
  • niezrównoważony
  • budzi postrach
  • odwraca się ciałem od sangwinika, ale zerka w jego stronę
  • źrenice nie są widoczne


5. Stworzenie świata - Pijany Noe

Młodzieniec 3, młodzieniec 4, młodzieniec 2, młodzieniec 1.

Młodzieniec 3 jest obok młodzieńca 4, młodzieniec 2 obok młodzieńca 1. Młodzieniec 3 naprzeciw młodzieńca 2, młodzieniec 4 naprzeciw młodzieńca 1.

Ks. Rodzaju 9,18-28 – tł. Jakub Wujek

Byli tedy synowie Noego, którzy wyszli z korabiu: Sem, Cham i Jafet: a Cham ten jest ociec Chanaan.
Ci trzej są synowie Noego: i od tych rozsiał się wszystek rodzaj ludzki po wszystkiej ziemi.
I począł Noe mąż oracz sprawować ziemię, i nasadził winnicę,
I pijąc wino upił się, i obnażył się w namiecie swoim.
Co ujrzawszy Cham ociec Chanaan, to jest, że łono ojca jego odkryte było, powiedział to dwiema braciej swej na dworze.
Sem tedy i Jafet włożyli płaszcz na ramiona swoje, a idąc na wstecz zakryli łono ojca swego: a oblicza ich były odwrócone, i ojcowskiego łona nie widzieli.
A ocuciwszy się Noe z wina, gdy się dowiedział co mu uczynił syn jego młodszy,
Rzekł, przeklęty Chanaan, niewolnik niewolników będzie braciej swej.
I rzekł: Błogosławiony Pan Bóg Semów, niech Chanaan niewolnikiem jego będzie.
Niech rozszerzy Bóg Jafeta, i niech mieszka w namieciech Semowych, a Chanaan niech będzie niewolnikiem jego.
I żył Noe po potopie trzy sta i pięćdziesiąt lat.

MŁODZIENIEC 1


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "młodzieniec"

  • wymierzający sprawiedliwość
  • pewny swoich racji
  • surowy
  • stanowczy
  • wywyższający się
  • wzrok skierowany w dół, być może wstydzi się tego co zrobił
  • prawdomówny
  • twarz wyraża potępienie
  • jest jakby nieobecny
  • "masz za swoje"

MŁODZIENIEC 2


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "młodzieniec"

  • pogardliwe spojrzenie
  • jest jeszcze bardziej surowy niż młodzieniec 1
  • twarz wyraża obrzydzenie
  • odwraca się od oglądającego
  • niezadowolony z siebie
  • dużo wspólnych cech z młodzieńcem 1
  • "za błędy trzeba płacić"
  • zniesmaczony całą sytuacją

MŁODZIENIEC 3


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "młodzieniec"

  • twarz niewyraźna
  • błogość
  • obojętność
  • zgorzkniały uśmiech
  • przepaska na głowie
  • rozleniwiony

MŁODZIENIEC 4


W tekście o Stworzeniu świata nie pojawia się ani razu słowo "młodzieniec"

  • najmłodszy
  • niewinny wyraz warzy
  • ciekawy świata
  • chłopięca twarz
  • to co zobaczył zasmuciło go
  • patrzy trochę od niechcenia
  • niepohamowany



Fresk ze sceną pijanego Noego - interpretacja.

Fresk ze sceną pijanego Noego należy do fresków które towarzyszą centralnej scenie Potopu. Fakt, że ten fresk rozpoczyna cykl malarski w kaplicy wynika z tego, że to zdarzenie z życia ojca ludzkości jest uznawane za archetyp odnoszący się do wyszydzania Chrystusa na krzyżu.

Fresk został umieszczony w kaplicy w ten sposób, aby nawiązywał do fresku Rosselego znajdującego się poniżej - (przedstawia scenę Ostatniej wieczerzy, gdzie w tle znajdują się pozorne okna przez które widać trzy sceny - Modlitwa w ogrodzie Getsemani, Pojmanie Jezusa i Ukrzyżowanie na Golgocie.
Scena z pijanym Noem występuje przed sceną Potopu, choć zgodnie z Pismem Świętym upicie się Noego nastąpiło po potopie. Bezpośrednim odniesieniem - do tekstu Pisma Świętego (Rdz 9,20) na fresku przedstawiającym scenę z pijanym Noem - jest postać mężczyzny w czerwonym płaszczu, w tle po lewej stronie malowidła, który kopie ziemię rydlem.
Takich nieścisłości na fresku jest jeszcze kilka, chociażby sposób pokazania nagości synów Noego czy sposobu w jaki przykrywają oni nagiego ojca.

Postacie wokół Noego zostały pokazane w trójkątnym schemacie wzajemnych relacji. Można tu zauważyć jakiś rodzaj ruchu, który rozpoczyna się w postaci Chama, przesuwa się przez dłonie trzymające płaszcz, dalej przez gest okrycia Noego i kończąc się w jego leżącym ciele powraca przez Sama do Jafeta i Chama.
Interpretację tej sceny przedstawia św. Augustyn w "Państwie Bożym". Przypomina, że Chrystus narodził się z nasienia Sema, natomiast Cham jest symbolem heretyków i grzeszników wewnątrz Kościoła - przynoszą oni hańbę Męce Chrystusa, którą zapowiada nagość Noego. Św. Augustyn twierdzi, że postępowanie ludzi można poznać po ich czynach, a te po ruchach które wykonują. Sem oznacza Żydów, Jafet Greków czyli jak mówi św. Paweł - "powołanych i usprawiedliwionych" którzy dowiedziawszy się o nagości ojca (męka Zbawiciela) biorą płaszcz, wchodzą tyłem i okrywają nagość ojca. Płaszcz jest symbolem tajemnicy świętej. Okrycie nagiego ojca jest oznaką Męki Jezusa jako wielkiej Tajemnicy, której, oddając hołd, należy strzec w sercu.

Heirih Pfeiffer SJ tak pisze o doktrynie św. Augustyna:

"Doktryna rozwinięta przez św. Augustyna w dziele "O Trójcy Świętej" dowodzi, że ponieważ Bóg jest czystym duchem, nie może istnieć lepszy obraz Boga niż ludzka dusza. Bóg jest jeden i w trzech osobach. Dusza ludzka jest samym duchem i jest jedna. Ale tak jak Bóg jest Ojcem, Synem i Duchem, tak można w duszy rozróżnić trzy zdolności: pamięć, rozum i wolę. Jak w Trójcy wszystko pochodzi od Ojca, a więc Syn i Duch, tak każde ludzkie działanie bierze początek z pamięci, przede wszystkim akty całkowicie duchowe czyli akty woli i rozumu. Jak Syn pochodzi tylko od Ojca, Duch zaś od Ojca i Syna, tak rozum pochodzi z pamięci, zaś wola z pamięci i rozumu. Zatem pierwszy nie pochodzi od żadnego innego, drugi pochodzi od pierwszego, trzeci zaś od pierwszego i drugiego. Tę trynitarną strukturę przyjął Joachim z Fiore z fundament całego swojego systemu. "

Michał Anioł słuchał we Florencji kazań Savonaroli, które zawierały wykład tego systemu.
Następny poziom interpretacji. Według św. Augustyna barki Sema i Jafeta symbolizują pamięć. W traktacie "O Trójcy Świętej" pisze o pamięci w powiązaniu z rozumem i wolą powiązanych w "trójjedności". Możliwe więc że Michał Anioł, który znał pisma Joachima z Fiore i Idziego z Vieterbo ukazał "trójedność" pod postaciami braci. Jeżeli taka interpretacja jest prawidłowa to Cham oznaczałby pamięć, Jafet rozum, a Sem wolę.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Posty (Atom)